Schildklier, bijnieren en voeding

Door Josine Thomassen

Je gezondheid, stemmingen en complete persoonlijkheid worden bepaald door hormonen. Twee hoofdrolspelers zijn bijnieren en schildklier. Speciale aandacht verdienen de bijnieren. De hormonale werking van de bijnieren berust op adrenaline en cortisol.
Cortisol reguleert de bloedsuikerspiegel, de zout- en waterbalans in de cellen, de mineraalhuishouding, het immuunsysteem, de bloeddruk en bepaalt je vermogen om met stress om te gaan. Voor de bijnieren is alle stress echt: stress door je levensstijl, je werk, je gedachten, onverwerkte emoties, verkeerde voeding, het inademen van chemicaliën, synthetische medicatie of vaccinaties.

Hormonen zijn essentieel. De bijnieruitputting begint soms al in de wieg. Cholesterol- en vetarme flesvoeding vol suikers, zoetstoffen en soja (een beruchte schildkliersloper en hormoonverstoorder), opgewarmd in de magnetron in een plastic fles. Voor de bijnieren vormen deze levensbedreigende stoffen een ernstige vorm van stress die heftige immuunreacties kan uitlokken. In Amerika is het al een min of meer publiek geheim dat vaccinaties met kwik, aluminium, formaldehyde, dierlijk DNA, smaakversterker, zoetstof en andere hormoon- en immuunverstorende bestanddelen niet alleen autisme, maar ook bijvoorbeeld wiegendood of longontsteking bij kinderen veroorzaken.

Oorzaken op een rijtje:

• Milieuvervuiling. “Hormon Mimics”, hormoonachtige stofjes in ons drinkwater, plastic weekmakers, allerlei metalen in het drinkwater, ook kwik in amalgaam en vaccins en chloor in zwembaden.
• Psychische en mentale stress. Stress triggert ons immuunsysteem en daarmee de kans op auto-immuniteit.
• Straling van mobiele telefoons, computers en magnetrons, extra straling door de dunne ozonlaag.
• Darmparasieten: “a thorn in the side of the immune system”
• Fluor in drinkwater, fluortabletjes voor kinderen. Fluoride is zeer schadelijk voor de schildklier. Tijdens Stalin was dit al bekend en er werd fluoride toegevoegd aan het drinkwater in de Russische gevangenkampen. Bij gevangenen kwam de gedachte om te ontsnappen niet meer op, zo mak werden ze en zo slecht functioneerden ze mentaal. Vanaf de jaren 30 en 40 van de vorige eeuw werd fluoride gebruikt om hyperthyroïdie en schildkliertumoren te behandelen. Toen erkende men dat dit tot leverproblemen leidde, want daar vindt het grootste deel van de omzetting van T4 naar T3 plaats. Andreas Schuld, directeur van de organisatie Parents of fluoride-Poisoned Children heeft gegevens uit een groot aantal onderzoeken verzameld waaruit duidelijk blijkt dat de symptomen van fluorvergiftiging identiek zijn aan die van hypothyroïdie en schildklierafwijkingen. Zijn laatste literatuuronderzoek heeft veel aanwijzingen aan het licht gebracht over hoe fluoride de activiteiten van het schildklierstimulerende hormoon (TSH) nabootst, vooral wanneer fluordeeltjes zich in water aan aluminium hechten. Daardoor worden cetaïne-eiwitten geactiveerd die de activiteit van T3 in cellen kunnen remmen. Zelfs nu bestaan er nog geneesmiddelen op basis van fluor ter controle van hyperthyroïdie (zoals fluorotyrosine)', antidepressiva (fluoxetine Prozac) en antipsychotica (flupenthixal. trifluoperozine). Antidepressiva zijn vaak op fluor gebaseerd en schadelijk voor de schildklier. Beter is het om juist goed te zijn voor de schildklier en de bijnieren en mensen met angst- of depressieklachten op een protocol van dierlijke bijnier- en schildklierhormonen te zetten.
• “High stress of daily life”: ons hoge leeftempo, het altijd gespannen staan van de boog, weinig momenten van ontspanning.
• Slechte voeding, te weinig hoogwaardige eiwitten en te weinig omega 3 vetzuren.
• Operaties als de verwijdering van galblaas, baarmoeder, hernia en amandelen.
• Medicijngebruik: lithium, barbituraten en aspirine.

Schildklierproblemen hangen samen met spijsverteringsproblemen zoals verlies van eetlust, gewichtstoename, voedselallergie, alcoholintolerantie, obstipatie. Veel schildklierklachten worden veroorzaakt door bijnieruitputting. Omdat de schildklier 'gezond' reageert, zal bloedonderzoek (TSH-waarde) geen problemen laten zien, waardoor je met bijnieruitputting én trage schildklierwerking rond blijft lopen. Pas als de problemen veel erger worden, zal ook bloedonderzoek uitwijzen dat er iets ernstigs aan de hand is.
De bijnieren en de schildklier hebben een relatie met elkaar. Overactiviteit bij de een kan leiden tot onderactiviteit bij de ander en andersom. Om onderactief te worden, moeten de bijnieren eerst overactief zijn geweest. Dit stadium wordt de weerstandsfase genoemd en kan vijftien tot twintig jaar duren met een overproductie van cortisol en adrenaline waardoor de schildklierwerking wordt onderdrukt. Als de schildklier op een lager pitje brandt, gaat de lichaamstemperatuur omlaag en vertraagt de spijsvertering om te voorkomen dat je opbrandt als een kaars. Je wordt kouwelijk en krijgt spijsverteringsproblemen.
De bijnieren bewaken samen met de alvleesklier de glucosebalans in het bloed. Er is een samenspel tussen insuline uit de alvleesklier en het bijnierhormoon cortisol. Te weinig cortisol of teveel insuline geeft hypoglycemie: de bijnieren proberen de lever aan te sporen tot meer glucoseafgifte. Echter, bijnieruitputting gaat ook gepaard met een slechte leverfunctie. De bijnieren verhogen dan de schildklierwerking en de bloeddruk om het hart aan te sporen tot een snellere doorbloeding. Gevolg: hartkloppingen, paniek, er gaat te weinig glucose naar de hersenen! Je kunt duizelig worden, concentratieproblemen krijgen, flauwvallen en zelfs in shock en coma raken. Teveel cortisol drukt de schildklierwerking. Hierdoor worden alle organen traag, dus ook de alvleesklier. Heb je te weinig insuline dan is je alvleesklier uitgeput. Je bijnieren raken op termijn ook uitgeput, niet in de laatste plaats door overproductie van cortisol, maar ook om te compenseren voor een trage schildklierwerking en een insulinetekort.
Je lichaam draait op twee brandstoffen, glucose voor de korte termijn en vet, verzadigd vet, op de lange termijn. Hypo- en hyperglycemie zijn het onvermogen van je lichaam om de bloedsuiker goed te regelen. Het lijkt waarschijnlijk dat hypothyroïdie het vermogen van ons lichaam vertraagt om koolhydraten te verwerken en het vermogen van onze cellen om bloedsuiker te absorberen. Dus overtollige koolhydraten vormen een overmaat aan insuline en dus overgewicht.
Elke ziekte schept ook fysieke stress. Stress verhoogt cortisolniveaus. En verhoogd cortisol verhoogt insulinespiegels. Meer insuline betekent een verhoogde kans op insulineresistentie. De lever bemiddelt tussen de activiteiten van de insuline-uitscheidende alvleesklier en de bijnieren plus schildklier, die de lever moeten seinen glucose vrij te geven. Als de bijnieren en de schildklier dat niet goed doen, of als de lever niet goed werkt, raakt het systeem uit balans. Het resultaat is veel te veel insuline. En uiteindelijk, als je bijnieren sterker zijn dan je alvleesklier, kan dit leiden tot diabetes. Als je alvleesklier sterker is, dan kun je chronische vermoeidheid krijgen, een verlaagde lichaamstemperatuur en een lage bloedsuikerspiegel.

Volgens Jean-Pierre Despres, PhD, hoogleraar in de geneeskunde en Lichamelijke Opvoeding en directeur van het Lipid Research Center van de Laval Universiteit in Quebec Ziekenhuis, "is lichamelijke inspanning waarschijnlijk het beste medicijn op de markt om het insulineresistentie-syndroom te behandelen." Dr. Despres bespreekt resistentie voor insuline in de American Diabetes Association homepage. "Onze studies tonen aan dat matige, langdurige inspanning insulineniveaus aanzienlijk zal verlagen," zegt Dr. Despres.

Het gaat dus om de insuline-cortisolbalans. Lage bloeddruk wordt over het algemeen gezien als een symptoom van bijnieruitputting. Hoge bloeddruk wordt geassocieerd met een trage schildklier. De Amerikaanse endocrinoloog Broda Barnes ontdekte iets interessants gedurende de veertig jaar dat hij mensen behandelde met dierlijk schildklierhormoon vanaf de jaren 1950. Terwijl bij de Amerikaanse bevolking het ziekte- en sterftecijfer als gevolg van hart- en vaatziekte alleen maar toenam, had hij gedurende die tijd slechts vier hartpatiënten onder zijn klantenkring. En dat waren vier mensen die zijn protocol niet honderd procent hadden gevolgd. Het interessante hieraan was dat Barnes nauwelijks adviezen gaf aan zijn patiënten over hun voeding of leefstijl. Dit maakte zijn patiëntenbestand een brede afspiegeling van een samenleving waarin hart- en vaatziekten steeds vaker voorkwamen, maar zijn patiënten het tegendeel lieten zien. Hetzelfde met andere chronische ziektes, zoals diabetes en kanker.

Hoewel Barnes zich voornamelijk richtte op de schildklier, is het minstens zo belangrijk om naar de bijnieren te kijken. Barnes merkte dat hij met natuurlijke schildklierhormonen in de juiste doses in veel gevallen ook bijnierproblemen kon oplossen. Het zou kunnen dat de schildklierproblematiek die Barnes behandelde met natuurlijk schildklierhormoon afkomstig was van bijnieruitputting. Het samenspel tussen de organen is circulair en het is onmogelijk om te zeggen waar de cirkel begint of eindigt.

Omdat de bijnieren een belangrijke functie vervullen in het in evenwicht houden van het immuunsysteem is het duidelijk dat auto-immuunziektes ook te maken hebben met bijnieruitputting. We hebben hier te maken met constante ontstekingsprocessen. Cortisol houdt het immuunsysteem in evenwicht, maar als er bijnieruitputting optreedt, zal het immuunsysteem er alles aan doen om zich zo snel mogelijk van lichaamsvreemde substanties te ontdoen. Als dit een dagelijkse bezigheid is, kost dat ontzettend veel energie en zal er een vicieuze cirkel optreden met steeds verdere verzwakking van het immuunsysteem. Bijnieruitputting is het gevolg van een te laag cortisolgehalte. Aangezien cortisol het ontstekingsvermogen remt en daartoe in het geval van bijnieruitputting onvoldoende in staat is, gaat je lichaam ongeremd ontsteken om zich te ontdoen van ongenode gasten. Naast de juiste natuurlijke hormoontherapie kan het eten van vetten helpen, verzadigde vetten.

Bijnieruitputting brengt vaak magnesiumtekort met zich mee, evenals B12-, zink- en ijzertekort.
B12 zit uitsluitend in een voor de mens opneembare variant in dierlijke voeding. Maar het eten van dierlijke producten is geen garantie. Alles staat of valt bij de spijsverterings- en opnamecapaciteit. Hiervoor zijn voldoende spijsverteringssappen en –enzymen noodzakelijk en dus gezond functionerende organen. Weston Price kwam door zijn studies van primitieve volkeren tot de conclusie dat het menselijke lichaam van zichzelf leent om de belangrijke organen te voorzien van de juiste hoeveelheid mineralen en sporenelementen als het voedingstekorten heeft. Het lichaam offert voor het voeden van de organen dan botten en gebit op, en ook haren en nagels. Price kwam tot de conclusie dat mineralen van levensbelang zijn en dat deze in de voeding moeten voorkomen. Een tweede belangrijke conclusie van Price was dat de mineralen niet voldoende opneembaar zijn voor het lichaam zonder voldoende vetoplosbare vitamines (A, D, E en K) die voornamelijk voorkomen in verzadigd, dierlijk vet. Price concludeerde dat primitieve volkeren minstens tien keer zoveel vetoplosbare vitamines en vier keer zoveel wateroplosbare vitamines consumeerden dan de gemiddelde Amerikaan van zijn tijd.

Rode bloedlichaampjes dragen zorg voor het ijzergehalte en zuurstoftransport van het bloed. Het beenmerg maakt deze rode bloedlichaampjes aan, maar alleen als er voldoende vitamine B12 voorradig is. De lever heeft een opslagcapaciteit voor B12. Als er een ongunstige omgeving wordt geschapen voor die bacteriën die verantwoordelijk zijn voor de opname van vitamine B12 uit voeding kan de situatie ontstaan dat B12 niet of nauwelijks opgenomen wordt. Een tekort aan rode bloedlichaampjes noemen we bloedarmoede. Dit leidt tot een teveel aan witte bloedlichaampjes, wat weer wijst op ontstekingsprocessen. Deze witte bloedlichaampjes worden aangestuurd door de bijnieren.

Wie zijn bijnieren uitput, put zichzelf uit. Je raakt in een vicieuze cirkel waarbij de schildklier geen andere keuze heeft dan ook langzamer te gaan draaien om zo energie te sparen. Bijnieruitputting maakt je dus ontstekingsgevoelig. Dit is niet vreemd als je weet dat het bijnierhormoon cortisol een ontstekingsremmende werking heeft. Het is namelijk een van de taken van cortisol om het immuunsysteem af te remmen waar nodig. De schildklier is de thermostaat van je lichaam. De schildklier verhoogt de lichaamstemperatuur om ontstekingsreacties, zweten of zelfs koorts te ontwikkelen als het nodig is. Door middel van hitte ontdoet het lichaam zich van ongewenste organismes zoals bacteriën, virussen, schimmels en parasieten of van gifstoffen. Het is de taak van de bijnieren om dit ontstekingsproces in toom te houden door middel van cortisol. Heb je echter bijnieruitputting en is je cortisol te laag, dan zijn constante ontstekingsprocessen ontstaan. Naast een gebrekkige spijsvertering is dit een belangrijke oorzaak van allergische reacties.

De medische wetenschap erkent aan de ene kant bijnieruitputting niet, maar is wel op de hoogte van de ontstekingsremmende werking van cortisol. Antibiotica, hormoonzalfjes, injecties, puffs en inhalators zijn allemaal op basis van corticosteroïden. Dit zijn synthetische nabootsingen van cortisol, de natuurlijke corticosteroïde van de bijnieren. Ze zijn een echt paardenmiddel omdat ze een stimulerend effect hebben, waarbij het immuunsysteem tijdelijk afgeremd wordt en klachten lijken te verdwijnen. Het mag duidelijk zijn dat synthetische nabootsingen van cortisol de nodige bijwerkingen met zich meebrengen. Een van de belangrijkste is stress door overstimulering. Waarom dan niet gewoon natuurlijke cortisol gebruiken?

Hetzelfde is gebeurd met thyroxine, een schildklierhormoon dat beter bekend staat als T4. Eerst werd er een synthetische variant gemaakt en vervolgens werden natuurlijke, dierlijke varianten weggezet als ‘onbetrouwbaar’. Artsen krijgen dit in hun opleiding mee en verkondigen deze aangeleerde propaganda vervolgens kritiekloos naar hun patiënten. Zie de klinkende uitspraak van Janie Bowthorpe in haar boek Stop the Thyroid Madness: 'Gezien door de ogen van schildklierpatiënten zijn doktoren visieloze, alles over een kam scherende, pillenvoorschrijvende, medische beroepszombies geworden'.

Jeffrey Dach, MD, oprichter van de TrueMedMD kliniek in Hollywood, Florida, heeft onlangs nog een briljant artikel geschreven met de titel 'Waarom natuurlijk schildkliermedicijn beter is dan synthetisch' op OpEdNews. Patiënten kunnen het alleen maar gloeiend met hem eens zijn als Dach zegt: "Deze onzin doet echt mijn bloed koken en mijn ogen uit mijn hoofd schieten" als antwoord op artikelen op medische websites die nog steeds beweren dat synthetisch T4 een betere behandeling is dan natuurlijk gedroogd schildkliermedicijn.

Verzadigde vetten zijn van groot belang voor de organen, het zenuwstelsel en de lichaamscellen. De vetoplosbare vitamines spelen hier een grote rol in, vooral vitamine A. Een van de grootste verbruikers van vitamine A is de schildklier. Vitamine A gaat samen met vitamine D in een ideale verhouding van 10 tot 1. Laat levertraan nu net de juiste verhouding vitamine A tot D bevatten en daarnaast de  omega-3 vetzuren EPA en DHA. Orgaanvlees zoals lever, hart en nieren, eieren en rauwe melk zijn allemaal belangrijke bronnen van vitamine A en D.

Vitamine D vind je niet alleen in voedsel, maar ook in zonlicht. Zonlicht is helend voor de bijnieren. Bij bijnieruitputting speelt vaak een overgevoeligheid voor licht en warmte. Een andere oorzaak van overgevoeligheid voor de zon zijn de zwaar bewerkte meervoudig onverzadigde plantaardige vetten als zonnebloemolie en maïsolie waarin we bakken en braden en de plantaardige margarines en halvarines, vol geharde vetten (transvetten). De wanden van onze cellen, ook onze huidcellen, bestaan voor de helft uit verzadigd vet. Verzadigd vet verstevigt deze celmembranen en dat wat voor bakvet en boter moet doorgaan doet het tegenovergestelde, waardoor we gevoeliger worden voor de zon.
Het is beter om zonlicht niet te mijden, maar je blootstelling eraan langzaam op te bouwen. Ook heb je cholesterol nodig om het zonlicht om te zetten in vitamine D. Eieren zijn een uitstekende bron van vitamine A en D en cholesterol. Vitamine D is geen vitamine, maar een hormoon.

Bijnieruitputting verstoort onder andere de leverfunctie en vertraagt de stofwisseling. Naarmate de lever verzwakt, vermindert bijvoorbeeld de capaciteit van de lever om het schildklierhormoon T4 om te zetten in het voor de cellen actieve T3. Het wordt noodzakelijk voor het lichaam om voedingsstoffen, vooral mineralen en glucose, aan andere delen van het lichaam te onttrekken om de organen te blijven voeden. Behalve botten en het gebit worden hiervoor ook nagels en haren gebruikt. Ook wordt de doorbloeding gebrekkiger waardoor er te weinig voedingsstoffen naar deze lichaamsdelen gaan. De verterings- en opnamecapaciteit vermindert, waardoor er tekorten aan belangrijke mineralen voor de haren en nagels ontstaan, zoals zink en silicium. Gebroken en gescheurde nagels en haaruitval kunnen het gevolg zijn. Gewrichtsklachten hebben veel te maken met gebrekkige eiwitvertering. De zwaardere eiwitten in dierlijke, maar ook in plantaardige voeding kunnen veel problemen veroorzaken. Zij blijven in het bloed en worden door het lichaam gedeponeerd in de gewrichten, ontstekingsreacties volgen en de gewrichten worden vervormd doordat kraakbeen verdwijnt. De bekendste vormen van gewrichtsaandoeningen zijn reuma, jicht en artritis. Als we botklachten ook meetellen kun je denken aan osteoporose en zelfs gebitsklachten. Ons skelet en gebit hebben mineralen en vet nodig. Belangrijk zijn fosfor, magnesium, zink en silicium (kiezelzuur). En dit alles zou niet gebeuren als het ontstekingsremmende cortisol voldoende in het bloed aanwezig was.

Een symptoom van bijnieruitputting kan een gebrek aan hongergevoel zijn, vooral als er continu gegrepen wordt naar stimulerende middelen zoals koffie, suiker, alcohol, drugs of medicatie. Zulke middelen wekken vermoeidheid, passiviteit en depressie in de hand. Gebrek aan zonlicht en aan vitamine D vormen een extra belasting voor de bijnieren. Daarnaast veroorzaakt cholesterolarme en vetarme voeding een tekort aan gezonde hersenvoeding, waarbij vooral het hormoon serotonine het onderspit delft.

Je lichaamstemperatuur is de graadmeter van je gezondheid. Broda Barnes onderzocht diverse manieren waarop hij trage schildklierwerking zo precies mogelijk kon vaststellen. Hij kwam uit bij: simpelweg een thermometer onder de oksel, ’s ochtends vroeg direct na het wakker worden. De ideale ochtendtemperatuur moet tussen de 36,5 en 36,8 graden Celcius zijn. Dit is de eindwaarde, er hoeft niets bij opgeteld te worden.

Volgens Prof. Jean-Pierre Depress is beweging in de vorm van sport misschien wel de beste manier om weerstand tegen insuline te behandelen. Hij beargumenteert dit op de homepage van de Amerikaanse diabetes association. Dr Barry Durrant-Peatfield wijst erop dat beweging ontzettend belangrijk is voor de schildklier. Dit om de “bloodflow through the endocrine glands” te stimuleren. De meeste schildklierpatiënten voelen zich ook direct beter na inspanning. Ook wijst hij erop dat geraffineerde koolhydraten een groot probleem zijn voor de schildklier en niet het vetgebruik. Hij adviseert om tussen de 40 en 60 gram koolhydraten per dag te gebruiken. Hij noemt als belangrijkste vitamines en mineralen vitamine A en D, selenium en zink. Dr. Ray Peat, een andere Amerikaanse arts, zegt dat de hypothyreoïdie-epidemie wordt veroorzaakt door het hoge linolzuurgebruik van de moderne mens. Linolzuur kan gemakkelijk oxideren en werkt daardoor schildklierremmend. Hij houdt een pleidooi voor kokosolie dat zo verzadigd en dus stabiel is, dat het niet kan oxideren.

Volg een gezond, op natuurlijke voedingsmiddelen gebaseerd, dieet dat rijk is aan voedingsstoffen, ter aanvulling van een behandeling voor een betere schildklierfunctie. Eet zeewier, zeevis, eieren. Vermijd rauwe kool, rapen, koolrabi, pinda's en mosterd (deze voedingsmiddelen remmen de opname van jodium). Eet voedingsmiddelen die veel B-vitamines en seleen bevatten zoals boekweit, orgaanvlees, peulvruchten, linzen, levertraan, noten, avocado's en eieren. Overweeg het gebruik van voedingssupplementen met de voornaamste vitamines plus calcium, magnesium, seleen en zink. Vitamine A (niet caroteen) in combinatie met eiwitten is essentieel voor de omzetting van T4 naar T3, net als magnesium, seleen en zink. Wie geen of nauwelijks schildklierfunctie heeft, kan geen vitamine B12 absorberen. Als een dergelijke deficiëntie ernstige vormen aanneemt kan dit geestesziekten, neurologische afwijkingen, neuralgie, neuritis en bursitis tot gevolg hebben.

Algemene tips:
Ontbijt altijd vóór 10 uur 's ochtends. Laat nooit meer dan 3 uur verstrijken tussen maaltijden, liefst 2 uur. Eet kleine hoeveelheden gedurende de dag. Liever 5 of 6 eetmomenten op de dag dan 3 keer per dag grote hoeveelheden. Vooral vetten, dan eiwitten en als laatste koolhydraten. Het is goed om je verzadigde vetconsumptie op te voeren: vet ondersteunt de spijsvertering van zowel eiwitten als koolhydraten. Je kunt onbeperkt verzadigde vetten eten. Je moet zelf bepalen op basis van je spijsvertering welke hoeveelheden goed bij je vallen. Kijk uit met koolhydraten! Van teveel word je suf. Van te weinig word je stressy. Dr Ridha Arem vindt dat snelle koolhydraten zoals suiker, lactose, fructose vermeden dienen te worden. Eet wel complexe koolhydraten. Bouw rustmomenten in (lezen, wandelen).

Josine Thomassen

Bronnen:
- vegatherapeut.googlepages.com/scriptiehypothyreoidie-EllenvanKoote.pdf -
- bijnieruitputting Mike Donkers Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
- Hypothyroidism the Unsuspected Illness, by Broda Barnes MD
review by Jeffrey Dach MD Posted Feb 10 2009 www. wellsphere.com
- Natural Treatment of Low Thyroid by Jeffrey Dach
- http://www.diabetes.org/ada/amsat1.asp .
- www.westonprice.nl
- Your Thyroid and how to keep it healthy, Dr Barry Durrant-Peatfield.
Second edition of: The Great Thyroid Scandal and How to Survive it.
- The Thyroid Solution, Ridha Arem, M.D.
- STOP THE THYROID MADNESS: A Patient Revo­lu­tion Against Deca­des of Infe­rior Thy­roid          Treatment Janie A. Bowthorpe, M.Ed
- 'Tears Behind Closed Doors' van Diana Holmes
- "Your guide to metabolic health"
door Dr. Gina Honeyman-Lowe en Dr. John C. Lowe